Sican Uygarlığı'nda Mezar Alanları

Sican uygarlığı, İnkaların gelmesinden önce Peru'da var olan birçok kültürden biriydi. Sicanlar, günümüz Peru'sunun kuzey kıyılarında M.S. 750 ila 1375 dolaylarında yaşıyorlardı. Yaşadıkları bölgeden dolayı Lambayeque kültürü olarak da bilinirler. Birçok uygarlık gibi Sican toplumunda da toplumsal sınıflar ve hiyerarşi mevcuttu. Sican toplumundaki sınıf farkı cenaze törenlerinde ve mezar anıtların da da görülebilir.

Sicanların kökeni belirsizdir.Bazı araştırmacılar. Moche halkının torunları olduğuna inanmaktadır. Efsanelere göre Sican uygarlığın kurucusu Naymlap adlı bir adamdı. Naymlap, yanında bir silah arkadaşı ve yeşil bir kadın heykeliyle birlikte tekneyle güneyden gelmişti.Bölgedeki çeşitli vadileri fethetti. Naymlap, Lambayeque Vadisi'nde denize yakın tapınaklar ve saraylar inşa etmeye başladı. Sicanlar on iki nesil daha yaşadılar. Ta ki Fempellec başa geçene kadar. Fempellec, Naymlap'ın yanındaki getirdiği heykeli nakil ettirdi. Bu olaydan sonra Sican Uygarlığı bir ayn boyunca şiddetli yağmur ve sel baskınları ile yok oldu.

​

Araştırmacılar Sican tarihini üç döneme ayırırlar. Arkeoloji çalışmalarında elde edilen kanıtların çoğu Orta Sican Dönemi'ne aittir. Bu döneme ait mezar alanları ikiye ayrılıyor. Birincisi sıradan insanların gömüldüğü derinliği çok fazla olmayan mezarlar. Bu mezar alanlarından çok fazla arkeolojik kanıt elde edilememiştir.

İkinci tip mezarlar soyluların gömüldüğü adobe odaları veya tabutları yaygın olarak bulunduğu daha görkemli yapılardır. Öncelerin mezar odalarında Moche kültürünün izleri görülürken, daha sonraları Moche uygulamaları terk edilmiştir. Örneğin ilk dönemlerde ölüler Mochelerde olduğu gibi yatay şekilde gömülüyordu.Daha sonraları oturu vaziyette gömülmeye başlanmıştır. Bu durum öte dünya anlayışlarındanki bir değişime işaret edebilir. Soyluların mezarlarında çok sayıda değerli eşya da bulunmuştur.

Soyluların mezarlarından çıkarılan eşyalar çoğunlukla altın, altın gümüş alaşımı ve bakırdan yapılmıştı. Bakır sıradan halkın mezarlarında da bulunmuştur. Bu da bize bakırın hem soyluların hem de halkın bakıra erişimi olduğunu gösteriyor. Ancak mezardaki bakır miktarı kişinin toplumdaki statüsünü ortaya koyuyor. Bakır daha çok alet ve takı yapılmında kulllanılıyordu. Altın ve gümüş ise takı, süs eşyası ama en önemlisi ritüel araçları yapımında kullanıyordu.

Sican mezar alanlarındaki arkeolojik çalışmalarda edilnilen sonuçlar aynı zamanda insan kurbanına işaret ediyor. Örneğin Huaca Loro'da, 18-25 yaşları arasında 24 genç kadın gömülüdür. Bu kadınların elit erkeklere öbür dünyaya eşlik etmek için feda edildiği ileri sürülmüştür. İnsan kurbanına dair bir başka örnek Huaca Las Ventanas'taki antik sitede bulunabilir. uaca Loro'nun aksine, buradaki cesetlerin çoğu yetişkin erkeklere aitti. Huaca Loro ve Huaca Las Ventanas alanları arasındaki bir diğer fark, Huaca Loro'daki kadınların cesetlerinin dikkatli bir şekilde soylu mezarlarının çevresine yerleştirilmişken, Huaca Las Ventanas'daki cesetlerde herhangi bir yerleştirme modeli bulunmamasıdır.